Kar yeni yeni düşmeye başlamışken henüz,yola koyuluyorum bende.Öyle toplu taşım aracı telaşım yok On dakikalık yürüme mesafesi uzaklıktayım.Kerpiç evlerin büyük kapıları açılıyor.Dualarla uğurlanan çocuklar , el ele yürüyor okul yollarında Onlar önde ben arkada.Ne trafik ne de şehre çöken kömür bulutu var insanı esir alan.Tarlalarında çalışanlara el sallamayı ihmal etmiyor minikler.Derken geliyoruz okulumuza.
İki katlı , bahçelerinde ki çam ağaçlarının altında tavukların dolaştığı , merdivenlerin İngilizce kelimelerle süslendiği sıcacık bir köy okulu burası.Burdur Bucak İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü'ne bağlı Ürkütlü Köyü İlköğretim Okulu.Herkesin yüzünde en az okul kadar sıcak bir gülümse.Soğuktan pembeleşen yanaklarına aldırmadan sıralara geçilip ödevler açılıyor hemen Akıllarında ne çıkışta gidecekleri AVM heycanı ne de pahalı oyuncaklar var Havalar düzelince düzenlenecek piknik yeterince heycanlandırıyor onları Her biri emektar öğretmenlerinden aferim kapma telaşında Boşuna ilçe dereceleri yapan öğrenciler çıkmamış burdan diye geçiriyorum içimden.Azmin hedef belirlemenin sistemli ve düzenli çalışmanın önemini hatırlıyorum.
Veda ederken bu güzel okula bahçede oynayan öğrencilere takılıyor gözüm Doksanlı yılların popüler oyunları buranın olmazsa olmazlarından hala Ne güzel diyorum kendi kendime Arkadaşlarıyla geniş köy ovasını dalgın bakışlarla seyreden çocuklara içten bir selam gönderiyorum .Mutlu kalın çocuklar mutlu ve umutlu...
Mehmet SUNAY
