Şeref Mayası

 Süregelen yasam tarzının verdiği buhranla yaşamaya devam ederken karıştırdığım online gazeteler canımı bir  haylı sıktı. Sanal alemde çok fazla zaman harcayıp giderek androidleştiğimiz ama bunun gereklilik saydığımız şu dönemde  facebook dan uzak tweetr dan ırak hatta tv den ve ülke gündeminden bir haber , toprak kokulu köyümde geçirdiğim  tatilinin ardından koşturmaca başlıyor... Yaşadığınız, yer aldığınız her olay hayat puzzle nın tamamlayıcı bir parçası sanki eksikse eksiksiniz...

       Her yıl çekinmeden ziyaret eden istenmeyen misafirimiz  grip banada uğramış hastahane yolunu tutmak zorunda bırakmıştı Saatlerimi harcayıp acaba nasıl sıra beklemeden muayene olmanın  uyanıklığının sökmemesi ve  cin olmadan adam çarpma çabalarımın işe  yaramaması sonucu  aldığım sıcak çayı yudumlarken yaslı bir kadının sessizce akıttığı gözyaşları çekti dıkkatimi Belliki  onuruna dokunmuştu birşeyler belliki kanatmıştı yüreğini .. Haketmemişti  yaşadıklarını ...

     Merhaba dedim usulca iyi misin teyzem?  Cebinden çıkardığı eski mendiliyle sildi gözlerini toprak kokuyordu can kokuyordu koca çınar ...Doktora gelmişti Ankara’dan oğlu buradaydı  durumunu anlatmıştı ...Mutluydu huzurluydu Görecek günlerinin olduğunu öğrendiğine...Taki  oğlu aynı gün biletini alıp dönmesini isteyene kadar...Çok gücüne gitmişti .Bu yüzdendi akıttığı gözyaşları.Cümlesini tamamlamaya bile gerek görmedi  yaşlı kadın... Osmanlı kadınıydı eski topraktı güçlüydü ardına bile bakmadı giderken ...

    Uzun uzun yorumlamak istemedim nedense . Nedense doğrunun tek olduğuna inanmak gelmedi içimden bu sefer... Yetiştirmeye ailenin önemine olan inancım sarsıldı  Tek mesele mayadaydı...  İnsan hamurundaki şeref mayasında...

                                                                                                             MEHMET CAHİT SUNAY