Birçok gazetede yer alan haber sonrasında ulaştım onlara.Sağolsunlar söyleşi teklifimi kırmadılar.Hadi gelin bu farklı karenin arkasındaki hikaye neymiş birlikte gözatalım..

Teknolojin hayatımızda çok aktif olmadığı,hatır ve gönülün kıymetinin bilindiği samimiyetin henüz yitirilmediği hani şu bir fincan kahvenin önemli olduğu seneler...
Öğretmenleri Nevin Hanım’ın ilk mezunları Melahat Emel Şenay Recep Kamil Güldane Yunus 
Emel Güliz ve diğerleri...

İşte tam 47 yıl sonra…

Mezun oldukları şehirde  okulda ve aynı sıralarda temsili diplomaları yeniden 
veriliyor.Öğretmenleri  Nevin Hanım ve öğrencileri duygusal anlar yaşıyor.

Sizede onlarla gerçekleştirdiğimiz bu keyifi söyleşiyi okumak kalıyor

Yıllar sonra yeniden buluşma fikri nasıl oluştu? Hepinizin bir araya gelmesi zor oldu mu?

Şenay Açan A.Kahyaoğlu: 2009 yılında facebook da 1970 ilkokul mezuniyet fotomuzu yayınlayıp herkesi aramaya başladım O yıllarda arkadaşları toplamayı planlıyordum
Gectigimiz 24 kasımda aynı fotoyu Mustafa arkadasimiz paylasip öğretmenimizin Öğretmenler Gunünü kutladı Nazan da organizasyon yapan lider arandığından bahsetti Bende hadi o zaman Zonguldak'a dedim  Kamil Bey'inde yardımcı olabilirim demesinin ardından face,whatsapp,mesenger gruplarını kurdum Hemen hemen herkese haber gitti Zonguldak daki arkadaslarımız Metin Bey’in dükkanını adeta lokal haline getirip toplantilar yaptilar ve  guzel hazirlandilar Gerçekten çok çalışıp nefis bir organizasyon gerçekleştirdiler

Telefonun Ucundaki Ses 47 yıl Önceki Öğretmenime Aitti...

Melehat Çep: İşyerimdeki mesai sonrasında evime giderken telefonumun çaldığını farkettim arayan kişi 47 yıl önce beni mezun eden öğretmenimdi Bütün mezunlarının tekrar bir araya geleceği organizasyonda benide aralarında görmek istediğini söyleyince sevinçten içim içime sığmadı.

Kamil İleri: Tabiri caizse iğneyle kuyu kazdık. 10 arkadaş falan birbirimizi tanıyorduk. Okulumuzdan listesi aldık ve başladık aramaya.. Bu arada Şenay arkadaşımızı başkan yaptık. Emeği çoktur. Aralık ortası gibi 36 kişiye ulaştık. Sınıf mevcudu 45 kişiymiş. 3 arkadaşımız yurt dışındaydı geceye video kayıtlarını koyduk. Zor oldu ama çok eğlenceliydi.

Emel Yılmaz: Senay arkadaşımızın uzunca bir zaman harcayarak herbirimize ayrı ayrı ulaşma çabalarının sonunda bir araya gelme fikri oluştu. Arkadaşımıza minnettarız Hepimizin bir araya gelmesi günümüz teknolojisiyle çok da zor olmadı. Birbirimizi görmeden WhatsApp grubundan sohbet etmemiz bizi birbirimize daha çok kenetlendi ve buluşma gününü heyecanla beklemeye başladık.      

                                  

Aradan geçen onca zamanın ardından aynı sınıfta sıralarda oturarak yeniden temsili diploma almak nasıl bir duygu?

Üç Kişi Oturduğumuz Sıralara iki Kişi Sığabildik

Şenay Açan A.Kahyaoğlu: 47 yıl sonra kavusmak aynı sıralarda oturmak
(3 kişi oturduğumuz sıralara 2 kişi sığabildik) öğretmenimizden tekrar. karnelerimizi almak(Bu sefer torpil vardı hepimizin pekiyiydi)
çok heyecanlıydı İyiki toplanmışız hayatımız tazelendi ne mutlu bize
Öyle bir kaynaştık çocukluğa döndük ki 12 yaşındakiler gibi ara ara mızıkcılık yapıp küsüyoruz bile

Melehat Çep:Tam 47 yıl önceki sıramda oturunca gözyaşlarıma hakim olamadım sınıfım okulum tahta bile aynıydı sanki Temsili diplomamı ve Nutuk’u öğretmenimizin elinden yeniden almaksa tarifi zor bir duyguydu…

Kamil İleri:Aynı sınıfta olmanın heyecanı doruk noktasındaydı. Öğretmenimiz incelik gösterip her birimize nutuk u dağıttı. Toplantı öncesi her şeyi whatsapp ta konuşuyoruz geceye konuşacak bişey kalmayacak diyorlardı. İlginçtir. Kimse kimseye doyamadı. Hala hasretiz birbirimize.

Emel Yılmaz: Yıllar sonra sınıfımızda aynı sıralarda oturup öğretmenimiz den karnelerimizi almak ise tarif edilmez bir duygu idi.Cok heyecanlandik ve hepimizin gözleri dolu dolu oldu

Öğretmenimize dönecek olursak;

Nevin Hanım,ilk mezunlarınızla yeniden buluşup temsili diplomalarını verdiğinizde neler hissettiniz?

Çok güzel bir duygu tekrar o günlere döndüm.Onlarında ben hiç gözümde büyütmedim zaten. Her birini karşımda meslek sahibi olarak gördüğümde çok gururlandım

O yıllara dair sizde iz bırakan hatırladığınız şeyler neler?

O günler çok güzeldi hepsini anlatmaya ne zaman neden kelimeler yeter.İlk mesleğe başladığım gün öğrenciler eve gidince ailelerine bugün bize bir öğretmen geldi küçüçük tıpkı bizim gibi demişler. Ertesi günü bütün veliler merak edip görmeye geldiler

Deneyimli bir eğtimci olarak öğrencilere tavsiyeleriniz neler?

Eğitim Önce Evde Başlar

Eğitim önce evde başlar.Ailelerin sevgiyi saygıyı dinlemeyi öğretirlerse gerisini zaten gelir .Öğretmen olarak başarıya ulaşmak kolaylaşır. Her öğretmen e benim çocuklarım gibi Atatürk ilke inkilaplarından ayrılmayan öğrenciler yetiştirmek nasip etsin .

Sevgi ve Saygılarımla

Nevin Özbakır Gevrek.

Samimi ve içten sohbetiniz için başta saygıdeğer öğretmenimize ve bu güzel organizasyona katılan herkese çok teşekkür ediyorum…

  MEHMET SUNAY